Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты, ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?
А ён хацеў жыцьцё пражыць прыгожа, Ды неяк пражывалася трывожна. Начальнік на рабоце лае матам, А дома жонка выганяе з хаты.
А сын прыносіць двойкі i адзінкі, Такія вось "Вясёлыя карцінкі". Ён мроіў пра аттолы, мора, пальмы, А тут завод і цэх інструмэнтальны.
Дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта? Buenavista, дзе ж ты, дзе? Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка кожны дзень? Дзе ж, дзе ж, дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта? Buenavista, дзе ж ты, дзе? Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка?..
Ён марыў пра курортныя раманы, Ды быў жыцьцём сувора пакараны, Бо жонка Зіна і сяброўка Зоя І блізка не цягнулі да “Плэйбою”.
А горад, дзе ён жыў, быў нейкі шэры, Ну, карацей, не Рыа-дэ-Жанейра. Наўкол не Апалёны і Вэнэры, А злодзеі і міліцыянэры.
Дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта? Buenavista, дзе ж ты, дзе? Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка кожны дзень? Дзе ж, дзе ж, дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта? Buenavista, дзе ж ты, дзе? Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка?..
Па пошце атрымаў я фотаздымак, Там ён у таварысьтве дзьвух бляндынак. А ззаду акіян, пясок і пальмы, Ну, хто бы мог падумаць, ёлкі-палкі.
Ды піша, што ўсе яго дастала, Душа больш не жадае карнавалу. Абрагнеў роднай цэх інструмэнтальны, Дзе віртуозна лаецца начальнік.
Дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта? Buenavista, дзе ж ты, дзе? Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка кожны дзень? Дзе ж, дзе ж, дзе ж ты, дзе ж ты, дольчэ віта? Buenavista, дзе ж ты, дзе? Дзе “Тэкіла-Маргарыта”, адтапырка?..
Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты, ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты, ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты? Дзе ж ты?