мурашы на плячах і на шыі, валасы ў высокай траве паміж рэбраў руплівая фінка, назаўжды ты пакінуў мяне пасьвіць вецер у небе аблокі, напаўняе зямлю цішыня, на траву выплывае паволі змайго боку чырвоны ручай
фнка, фінка для дзяўчынкі! фінка!
ды ня хочацца крыкам трывожыць, лепей вочы заплюшчыць і спаць. пазяхае чырвонае сонца i гусьцее чырвоны ручай не крыўдую на гострую фінку, не крыўдую на рэўнасьць тваю. мы ўдвух нарабілі памылак, дык і ты на мяне не крыўдуй.