არ იყავ-მონატრება სულში სახლობდა და არ იყავ-როგორც მთებს დარდი მათოვდა და მოხველ და გული საგულეს დაუბრუნე... დღეები კვლავ დღეებს ისევ მისდევდა და ღამეს უშენობის სუსხი მითევდა და მოხველ და გული საგულეს დაუბრუნე... და მაინც, რამდენი მალოდინე- რამდენი თოვლის მოსვლა, რამდენი გაზაფხული-ფიქრებით დაზაფრული, რამდენი შემოდგომა-ნისლებში დაკარგული...
და მაინც,რამდენი მალოდინე- რამდენი თოვლის მოსვლა, რამდენი გაზაფხული-ფიქრებით დაზაფრული ,რამდენი შემოდგომა-ნისლებში დაკარგული..
არ იყავ-მონატრება სულში სახლობდა და არ იყავ-როგორც მთებს დარდი მათოვდა და მოხველ და გული საგულეს დაუბრუნე
და მაინც რამდენი,რამდენი მალოდინე... რამდენი მალოდინე-რამდენი თოვლის მოსვლა, რამდენი ოცნებები-არაგვშ