Αλκίνοος Ιωαννίδης - 11-Requieme | Текст песни

• Тексты песен
• 11-Requieme

Πώς το 'φεραν ο χρόνος κι' ο καιρός
σε τραγουδιάρα χώρα μοναχός
Καλογεράκος γκρίζος, σκονισμένος
ψαλμός αποδεκατισμένος
κρυφός, κλεισμένος, σιωπηλός

Κλείνεις καλά το σπίτι σου
γεμίζεις το ποτήρι σου
βαφτίζεις το κλειδί σου φυλακή
Ότι σ' ελευθερώνει σε κλειδώνει
κι' ότι σε φανερώνει είναι που δεν το διάλεξες εσύ

Είσαι άλλος ένας μέσα στους πολλούς
Δωμάτιο σ' ένα σπίτι από καπνούς
Κι' είσαι μια τυφλωμένη καπνοδόχος
κι' ο κουρασμένος ξενοδόχος του άφραγκού σου εαυτού

Κλείνεις το παραθύρι σου
και σπάζεις για χατίρι σου
τη λέξη που αγαπούσες πιο πολύ

Ότι δε σε σκοτώνει σε χρεώνει
κι' ότι σε ξεπληρώνει
είναι η αφεντιά σου η μισή

Μια μέρα θα βγω απ' το σπίτι και θα' χουν φύγει όλοι
Παντού ερημιά, όλα παρατημένα ανοιχτά
ένα ξυπνητήρι θα χτυπά και κανείς δε θα το κλείνει
Ήρθε το τέλος του κόσμου
Μπήκαν σε κάτι τεράστια ιπτάμενα κλουβιά
και φύγαν να γλυτώσουν
Όσους δεν χώρεσαν τους σκότωσαν
κι' έμεινα μόνος

Μα πως δεν το έμαθα;
Το είπε το ραδιόφωνο - το είχα κλείσει,
το είπε η τηλεόραση - την είχα σπάσει,
το είπαν οι αρμόδιοι - δεν ψήφισα
κι' έμεινα εδώ.

Θα βάλω τα καλά μου
Θ' ανέβω στο λόφο να δω το τελευταίο ηλιοβασίλεμα
Θα θυμηθώ ένα παραμύθι

Κάπου μακριά οι άνθρωποι
θα νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί

Θα ξημερώσει ο πόνος και θα δεις
το φως της σταυρωμένης Κυριακής
Θα 'ναι το σύννεφο άδειο, δίχως λόγια
σταματημένα τα ρολόγια
θ' ακούν το χτύπο της βροχής

Κλείνεις καλά τ' αυτιά σου
και στ' αγέννητα παιδιά σου λες
τα όνειρα που δεν πρόλαβες να δεις

Ότι κι' αν σε γλιτώνει
δε σε σώνει
σε γαντζώνει
στην αγχόνη της κρυμμένης σου ζωής


Αλκίνοος Ιωαννίδης еще тексты