448. Вольскi Лявон - Марскі чалавек | Текст песни

• Тексты песен
• 448. Вольскi Лявон
• Марскі чалавек

І рэк, і азёраў мы маем зашмат,
А мораў няма, акіянаў няма.
А мне дык нічога - а быў чалавек,
Што з гэтай прычыны закончыў свой век.
А мне дык нічога - а быў чалавек,
Што з гэтай прычыны закончыў свой век.

Ён тут нарадзіўся і вырас ён тут,
Але ў карабельны пайшоў інстытут.
Усе акіяны і моры скарыў
І вось на радзіму вярнуўся стары.
Усе акіяны і моры скарыў
І вось на радзіму вярнуўся стары.

Хадзіў ён, хістаўся, па цьвёрдай зямлі,
Нібыта па хісткім ідзе караблі,
А мора не бачыў - гарэла душа,
І ромам тушыў ён душэўны пажар.
А мора не бачыў - гарэла душа,
І ромам тушыў ён душэўны пажар.

Вось так і сканаў між азёраў і рэк
Тутэйшы, але ўжо марскі чалавек.
Ляжыць у сваёй беларускай зямлі
У драўляным апошнім сваім
караблі.
Ляжыць у сваёй беларускай зямлі
У драўляным апошнім сваім караблі.

448. Вольскi Лявон еще тексты