52 Dębiec - Jedność | Текст песни

• Тексты песен
• 52 Dębiec
• Jedność

Najbardziej niewdzięczny cham jakiego znam to ja sam
tylko Ty wierna mi
Ty i ja
skończy się świat dla nas aż skończy się nas czas
aż blask miast przygasnie i tętno przycichnie
I tak nas zobaczą i całkiem zamilknie
Znikniesz Ty wtedy ja znikne
Odnajdujesz mnie zawsze kiedy cierpie wracam
znasz mnie nie ma nic wokoł chyba nigdy nie było
Zapaść sie zabierz mnie
Odpłynąc w nicość
niewierzyc twarzom i liczbą
marzac wierząc i milcząc
tworzyć by złączyc to w Tobie
słuchać wlaczyć mieć to w głowie
bowiem Ty wypełnisz to co między słowem a słowem
wpłyniesz miedzy wersy zanim dowiem się co robie
Gdy dwoje sie i troje by godzic ogień i wode, spojrz to
oddasz mi sie najpiekniej jak możesz
jestem więzniem slow niewypowiedzianych
mięsem modlitwy myśli nad ranem
gonitwy nocnych szeptów w śnie niespokonjnym
krzykiem spoconym, wyrwanym z pościeli ciepłej
Wilkiem w potrzasku wyjący wściekle milczeniem chroniącym
wnętrze chcącym sie uwolnić zaczerpnąć powietrze
wieszczem niezrealizowanym, wiwami wrzeszcze by ranić serca
i zostawiać z bliznami, grzesze by spalić sie w ogniu otchłani
Przestrzeń wokół mnie sie pali
kto nas lepiej zrozumie niż my siebie sami