На вуснах пылам, што ачах, Асеў аблудны ліпкі страх, Загнаўшы ў шал, уцершы соль, Свет да сябе змяніў пароль. І ўсе замкі, і ўсе ключы Іржою плакалі ўначы. І я праз лёс на бераг бег, Ў агні нябёс шукаў цябе.
Усе крыўды змые дождж. Позірк твой — нібыта нож, Ты стаіш, а, як душа, Гіне лёду чарада.
Жорсткі свет, як ты і я, І не па правілах гульня. Гульня без пэўнага пачатку. Гульня без пэўнага канца. І каб імгненне мела сэнс, Адну між зор бязмежжа неба, Я так хацеў знайсці цябе… Ды нас аскепкі аніяк не склеіць!
Перамогі змые дождж. Тут заўжды ўсё будзе так. Бераг знік. Агонь патух. Для цябе і для мяне! Для мяне…