Sonbahar yağmuruyla düştün kollarıma Kendi ellerinle son vermiştin hayatına Hatırlıyor musun?
Önünde uzanan küskün bir doğa Belki fısıldıyordur ağaçlar sana Sürükleniyorsun kurumuş yapraklar gibi Terk edilmiş patikalar boyunca
Zifiri karanlığın içinde ilerlerken göremeden hiçbir şeyi Korkuyorsun hissedince kuytulardan seni izleyen gözleri Buzdan rüzgarlar okşadıklarında titreyen ellerini Belki de yalvarıyorsun tekrar yaşamak için o son geceni
Şimdilik elveda Gelecek yüzyıllar içinde görüşeceğiz karanlıklarda