De mist is opgetrokken De velden zijn weer schoon Ik weet het, het heeft lang geduurd Maar zo ben ik het gewoon
Het mist soms op mijn velden En dan trek ik mij stil terug Tot ik het zelf heb opgelost
Maar ik ben er bijna, echt Ik ben er bijna, echt Verlaat me niet Niet nu, niet nu Maar kom nog even niet naar hier Niet nu, kom nog even niet naar hier
Niet bang zijn voor me, meisje Ik ben niet gek, juist niet Ik wil gewoon de rust terug Die me kennelijk verliet Die me kennelijk wel verliet
Ik ben er bijna, echt Ik ben er bijna, echt Verlaat me niet Niet nu, niet nu Maar kom nog even niet naar hier Niet nu, kom nog even niet Kom nog even niet
En ondertussen in mijn hoofd Ik had je toch een lied beloofd Maar het heeft al meer dan duizend zinnen (kom nog even niet) En toen ineens kwam daar de brug En nam ik al mijn woorden terug Omdat ik het nooit zou durven zingen Dus waarom aan zo'n lied beginnen?