A kiedy na państwo ościenne wyruszać miał król, Królowa na drogę sucharów mu wór ususzyła I dziury na szatach mężowskich starannie zaszyła, I w dwóch zawiniątkach mu dała machorkę i sól.
A kiedy się żegnał i zamku przekroczyć miał próg, Objęła go czule i łzę uroniła rzęsistą: \"A dajże im w kość, bo okrzyczy cię lud pacyfistą, I zabierz im słodkie pierniczki, bo przecież to wróg\".
Pod wodzą kaprala oddziały czekają już dwa, Trzech smutnych żołnierzy i tyluż żołnierzy wesołych. Rzekł król: \"Furda prasa i radio, i cztery żywioły! Wiktoria nas czeka i w ogóle, chłopcy, hurra!\"
Nim zmilkły oklaski, marszowa rozległa się pieśń. Po drodze do armii król rozkaz skierował odgórny: Wesołych żołnierzy dać kazał do intendentury, A smutnych żołnierzy zostawił w piechocie, i cześć!
Popatrzcie: słoneczko zwycięstwa już błyska zza chmur! Trzech smutnych żołnierzy spisano, co prawda, na manko, A kapral, moralny pion tracąc, ożenił się z branką, Lecz łupem zwycięzców ogromny pierniczków padł wór.
Więc grzmijcie, orkiestry! Niech serca uderzą im w takt! Niech smutek przelotny nam piersi radosnej nie gniecie. Cóż smutnym żołnierzom po życiu na tym naszym świecie? A słodkich pierniczków dla wszystkich nie starczy i tak...
В поход на чужую страну собирался король. Ему королева мешок сухарей насушила И старую мантию так аккуратно зашила, Дала ему пачку махорки и в тряпочке соль.
И руки свои королю положила на грудь, Сказала ему, обласкав его взором лучистым: \"Получше их бей, а не то прослывёшь пацифистом, И пряников сладких отнять у врага не забудь.\"
И видит король - его войско стоит средь двора: Пять грустных солдат, пять весёлых солдат и ефрейтор. Сказал им король: \"Не страшны нам ни пресса, ни ветер. Врага мы побьём, и с победой придём, и ура!\"
Но вот отгремело прощальных речей торжество. В походе король свою армию переиначил: Весёлых солдат интендантами сразу назначил, А грустных оставил в солдатах - авось ничего.
Представьте себе, наступили победные дни. Пять грустных солдат не вернулись из схватки военной. Ефрейтор, морально нестойкий, женился на пленной, Но пряников целый мешок захватили они.
Играйте, оркестры, звучите, и песни и смех, Минутной печали не стоит, друзья, предаваться. Ведь грустным солдатам нет смысла в живых оставаться, И пряников, кстати, всегда не хватает на всех.