1ci verse: Satılmış səhnələrdə qeyrətdən oxumaq kimidir, Yalançı olmaq, atadan xəbərsiz doğulmaq kimidir. Nə qədər olar həssas damarlardan asılı qalmaq?! Nə qədər olar ümid vermək adıyla mahnı yazmaq?! Nə qədər olar həyatdan danışmaq sən ölmüsənsə?! Səhnənin sənə bəxşi – çürümüş irsə dönmüsənsə Səhər sevgidən yazıb, gecələr qəlb qırmaq Nə qədər olar çiyinləri tapdalamaqla ayaqda olmaq?! Xalqın gözünə baxıb oxumaq, cibini düşünüb yazmaq İsti alqışlar içdə buz qəlbdən üşüyüb azmaq Xəyanət yatağında doğulanda səmimi sevgi mahnısı Kimsə də xəyanətə dözməyib istəyir özünü asmaq Yalan dediklərivin qabağında bacarsan düz dur Həyat verir, alır, elədiklərin qayıdır bu düstur Səhnələr satılıb artıq qələmə kağıza yox ehtiyac Artıq hisslər də mahnılardan çoxdan edib merac
Nəqarət: Dəyişdikcə illərlə, bütün sevgilər də, qalır duyğularımız sözlərdə Danışdıqca hisslərlə, susursa gözlər də, qalır mahnılar ancaq dillərdə
2-ci verse: Keçir zaman, ölür dəyər , tək ümid mahnılara Bu düz ya səhv eləmir fərq dərmansa ağrılara Zamanın nəbzi əlimdə, döyünür bərk qələmimdə Ölüb ya sağ, eləmir fərq, dayaqsa duyğulara Mən niyə yaxşı olum, əgər indiki insanlar Tapırsa ehtiras itəndə sevgi, yataqlarda? Və bədənlər birləşdikcə unudursa hisslər Niyə hisslərim saf olsun qələmlə qovuşduqca? Tapırsa cənnəti mələklər varlı axmaqlarda Niyə cəngavərlər axtarsın bəxti ağ paltarda? Bir dost üçün göz yaşı tökmək saf vaxtlarda Indi isə dost vitrində, satırıq antraktlarda. Yadelli torpaqlarda, xoşbəxt sayılmaq orda Nə vaxtsa amma göz yaşı ilə oxumaq himni xorda. Yaxşı olub, niyə pisı çevrilirik axırlarda? Görəsən, peşamandırmı yaradan yuxarılarda? Bunları dərk etdim illərlə mən də bezib susdum Kağızdakı bütün saf hissləri bir günə pozdum Yaraşmır qələmə səmimiyyət insanda yoxsa əgər, Vicdanı söndürdüm, görüm ömrüm nə qədər şəkər?!
Nəqarət: Dəyişdikcə illərlə, bütün sevgilər də, qalır duyğularımız sözlərdə Danışdıqca hisslərlə, susursa gözlər də, qalır mahnılar ancaq dillərdə