Думкі... Адкуль чакаць ратунку, Мая абарона тае пад яе агнём. Біцца, за права, каб ёй прысьніцца, Шалёнае асьляпляе сваім ледзяным сьвятлом.
Заставацца побач, каб ляцець у нікуды, Мільёны, мільёны недацягнуць нашай вышыні, А недзе там, дзе былі мы Заплачуць зоркі, што ніколі не зазьзяюць.
Гукі, пазбаўленыя прытулку Салодка гіпнатызуюць, І клічуць: "Ідзі за мной". Б'ецца і сьмерці ў твар сьмяецца Мая арытмія сэрца - навечна аддана ёй.
Заставацца побач, каб ляцець у нікуды, Мільёны, мільёны недацягнуць нашай вышыні, А недзе там, дзе былі мы Заплачуць зоркі, што ніколі не зазьзяюць.
Мы цалуем сонцу вусны і апаленыя падаем... Ма цалуем сонцу вусны і апаленыя падаем... Мы цалуем сонцу вусны і апаленыя падаем... Ма цалуем сонцу вусны і апаленыя падаем...