Өзіңнен бөлші менің сезімімді, Қайтарып берші, өтінемін, төзімімді. Шаршадым, сол үшін жүрегім жүз тілінді, Ойлаумен өткізгем жүз күнімді, жүз түнімді. Бағыт мен барған көрсетпеді бақытты, Сен ештеме түсінбедің, сен біл қадірін уақыттың. Өмір өтуде, айтшы, сен нені күтудесің, Мен күтудемін сені, санамды үгітудесің. «Неге?» деген сұрақтар мені жолдан адастырды, Шимайланған ойларға жолдап, түсініппең? Қарауға менің бәріне шыдап сабырым жетпейді, Ия, сабырсызбын, сонда да шыдау керек тіке. Мен білем беске, үндеме, Сенің сезімің шөл болды, ал мен – жолаушымын шөлдеген. Айтшы, қазір қайдасың, сен кіммен біргесің, Мен сені ұмыта аламын, сірә, ақылым кіргесін.
Қ-сы: Жүректің үнін тыңдасам, ол сен дейді, Ойлансам, сенің елесің «кел қасыма, кел» дейді. Айтшы, сен нені ойлайсың, айтшы, сен кімді ойлайсың, Сенің ойыңда не бар?
Жүрек енді күлмейді, күлімде сен маған, Сенің жалған сезімің өзгелер үшін арман. Қалған баяғыда саған деген өкпем, Бұрын өлең жазатын сені сүйген жүрекпен. Ойладың ба сол кездерді, жаным, Қазір кеш, суыды ыстық таңдарым. Арманым тапталды аяқ асты болды бәрі, Бәлкім, мені ұмыттың, сонда да сүйемін әлі. Ойымдағының бәрін түсірем қағаз бетіне, Несіне өкпелейсің, айтшы сырыңды, өтінем. Өтінем, маған күлімдеп «сүйем» деп айтшы, Саған қатты бауыр бастым, тезірек қайтшы. Ұмыта алмадым өткен күндерді бірге, Ұмыта алмадым маған жымиып күлгеніңді. Бәрін білгенімде, жібермес едім сені, Қазір менсіз бақыттысың, ұмытар уақыт келді.
Қ-сы: (х2) Жүректің үнін тыңдасам, ол сен дейді, Ойлансам, сенің елесің «кел қасыма, кел» дейді. Айтшы, сен нені ойлайсың, айтшы, сен кімді ойлайсың, Сенің ойыңда не бар?