Πέντε οσπίτια έχτισα κι ασ’όλα ξεσπίτουμαι Πρόσφυγας είμ’ασο κουνί μ’, Θε μ’ θα παλαλούμαι.
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Όσπιτα 'θεκα ανάμεσα σ’ορμήν και ποταμάκρη Πεγάδια μαρμαρόχτιστα, νερόν αμόν το δάκρυ.
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Και τώρα αδακές διψώ νερό να πίνω ’κι έχω Εντρέπομαι να ψάλαβω τα χείλοπα μ να βρέχω
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένος Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος Σα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Пять домов я выстроил и из всех меня изгнали Я с колыбели беженец, Боже, я обезумею.
Отчизна, я ищу тебя, ищу как одержимый. В чужой земле я Эллин, в Элладе я чужой.
Я построил дом между заливом и краем реки Колодцы мраморные, вода как слеза
А сейчас здесь я жажду и не имею воды чтобы напиться И мне стыдно попросить воды смочить губы