Я памятау ўсё, і ўсё забыў. Каго шукаў, каго кахаў. Я праходзіў, скрозь гэтыя сцены. Я не хачу, глядзець назад. Дзе палымяюшчы закат. Сабе і мне, вскрывае вены.
Міма нас, міма нас, п'янае сонца. Яно сыдзе і больш не вернецца. Ну што ж ты маўчыш, не падымаючы Ва-а-ачэй Міма нас, міма нас, людзі і птушкі. Яны ляцяць каб усё ж такі разбіцца. Забей мяне потым, аль толькі не цяпер. Цяпер...
Я памятау ўсё, і ўсё забыў. Якім я стаў, якім я быў. Так мала слоў, так многа пены. Я не шукау, твой по-о-огляд. Аб палымяюшчы закат. Сабе і мне, вскрывае вены.
Міма нас, міма нас, п'янае сонца. Яно сыдзе і больш не вернецца. Ну што ж ты маўчыш, не падымаючы Ва-а-ачэй. Міма нас, міма нас, людзі і птушкі. Яны ляцяць каб усё ж такі разбіцца. Забей мяне потым, аль толькі не цяпер. Цяпер ... (х2)