Gebroken gevoel, verborg de pijn door steeds te lachen. Iemand moest het doen, sterk zijn, er is geen ruimte voor een zwakte. En alles komt goed, (goed, goed, goed) is wat ik zei en droeg de lasten. Eén blik was genoeg, (noeg, noeg, noeg) want jij kent de man achter het masker.
Ik kan praten met iedereen, mezelf zijn geen probleem. Hangen met wie ik wil, maakt geen verschil met wie ik deel. Ik kan lachen met iedereen, mezelf zijn geen probleem. Ik kan boos zijn op wie ik wil, wat waarom, meteen verschil.
Want ik huil alleen bij jou, ik huil alleen bij jou. Ik laat alleen bij jou mezelf gaan, alleen bij jou. Ik huil alleen bij jou, ik wil alleen bij jou. Ik laat alleen bij jou mezelf gaan, alleen bij jou.
En als ik je verwaarloos, probeer dan niet te vergeten om mij te vergeven. Succes zette mij op een dwaalspoor en nu ben ik verdwaald op de aardbol. Hoe kan het dan dat jij me zo goed aanvoelt. Misschien gaat het dieper, is het ons DNA vol zwarte bladzijdes uit het boek dat we deelde. Een nieuwe bladzijde in het boek wordt geschreven. Dus huil altijd bij mij, als jij iemand nodig hebt. Iemand die jou begrijpt, iemand die jou herkent. Jou kent als geen ander, zelfs als je bent veranderd. Vind dan je ouwe ik weer terug in m’n blik, want
Ik huil alleen bij jou, ik huil alleen bij jou. Ik laat alleen bij jou mezelf gaan, alleen bij jou. Ik huil alleen bij jou, ik wil alleen bij jou. Ik laat alleen bij jou mezelf gaan, alleen bij jou.
Ik kan lachen met iedereen. Mezelf zijn geen probleem. Ik kan hangen met wie ik wil. boos zijn op wie ik wil, meteen verschil.
Ik huil alleen bij jou, ik huil alleen bij jou. Ik laat alleen bij jou mezelf gaan, alleen bij jou. Ik huil alleen bij jou, ik wil alleen bij jou. Ik laat alleen bij jou mezelf gaan, alleen bij jou.