Yalanların bitib, yorulmuşam suallarınla Ulduzlar mıxlanıb göylərə paxıllığınla Dualarım çatır məqsədə amma heç kəs dinləmir Ağız dolusu dualarım var, cavabı şilləndi Niyə qaranlığıma günəş atıb, qaçırsız hə ?! Axı yanır bütlərin inancları mənasız Axı niyə sakitliyimə sataşırsız hə ?! Hər yer qırmızı, tətiyi basmamış Mən tövbə etmirəm ki, günahlarımdan keçəsiz Uşaq deyiləm mən, ağzıma saqqız ilişdirəsiz Mən yalandan getmirəm ki, dalımca gələsiz Çıxıb gedəndə anlayırsan, heç kəs yoxdu əvəzsiz Şairlər danışdığlarını yazır, mən səssizliyimi Neçə şeir yazıb, hayqırmalısan bezdiyini ?! Yatağına girən qadınların, çılpaq bədənləri Doldurmur sənin birnəfərlik təkliyini Həyatdan sıyrılmaq və tapmaq səni Qucaqlamaq, tərləmiş, isti bədənini Unutsan Bakını, bəlkə biraz sevərsən Gedirsən, get inan özün bilərsən Sənlə həyat, niyə ölüb bizdən xəbərsiz hə ?! Və mən Bakıda qoyub gedirəm, nəfəslərimi Çantanda bir neçə ayrılıq və heç kimsiz Zirvələri fəth edəndə axı siz kimsiz ?!
[Verse: Okaber]
Mən sanki şəhid, sən sanki qərənfil Səni sevdim illərlə və sevəcəm hər il Mən sanki torpaq, sən sanki qəbir Mən sanki cisim, sən ruh, səbr Mən sanki ürək, sən içində sevgi Mən səliqəsiz cümlə yığını, sən musiqi Mən vergi, yalançı falçının kartlarında Mən gərgin, sətirlərimin adlarında Və yadlarında qalırdı, hər dinləyənin Mən qışqırmırdım ki, məni sevin, bəyənin Ya da yazdığım melodiyalar altında əylənin Birdə üzünə güldüm, hər ağız, burun əyənin Birdə sənsizliklə barışmadım, ağlamadan Amma içimdə şeytan qışqırır, ağla adam Mən öldüm tamam, onda səndə öldün Sərxoşluğumu gördü kağızlar, səndə gördün Həyat necə ucuz görsənirdi, ölüm baha Mənə necə iyrənc gəlirdi gələn baharlar Qarşında tətiyi çəkmək gicgaha Ya da (ya da) Sənsiz İntiharlar!
[Verse: Ali Khayyam]
Sənə yazdığım şeirləri qısqanmaq hamıdan Yazmamaq və köçmək sənsiz bir həyata Sənin yaşadığın şeirlər nifrət edir ədəbiyyata Qarşında tətiyi çəkmək gicgaha Ya da Sənsiz İntiharlar!