Ճանապարhն է տանում սարերով ձորերով ծաղկազարդ դաշտին ու հաւքն իմ երկնի բոլորին լոյս բարի ցորենին ոսկին ու արծաթ հասկին արտերին մեր բարի։
Արեւոտ դաշտերում ցորեններն են պարում հնձուորներն են երգում հոռովել ու օրհնում հողը մեր խաղողներ են մեղրահամ հոսում ու դառնում գինու գետեր։ սէ՜ր սէ՜րն առ հայրենիք մեր դպրոցին մեր գրերին սէ՜րն առ հայրենիք մեր հաւատքին մեր վանքերին
կրկ.- հայութեան դու լոյս ակունք լեռներով շղթայուած քարերի ամրոց մեր երկիր հայոց Հայաստան։
Ծուխը տան բարձրանայ հայ տան սիւնն ամուր մնայ ու դառնայ տուն ափերից օտար գիտունները գիւտարար եւ դառնան ճամբեքից ցուրտ օտար մեր ուստէքը շինարար։