Վերջացել է արդեն քո կյանքի ապագան, Չի կանչում քեզ այն: Վերջացել են արդեն երազներդ անմար, Երազներդ ստվար: Չի լինի քեզ տեղ-դադար, Չի լինի քեզ էլ ոչ մի բան, Դա էր մեր սիրո ճամբան, Դա ցնորք էր անսանձ, Դա պատրանք էր ցնդած:
Հորդ անձրև, պաղ երկինք, Բաց տանիք որոտում են ինձ: Քեզ եմ տեսնում, Ես դեռ քեզ եմ տենչում, Բայց ես քեզ արդեն էլ չեմ սիրում:
Վերադարձդ կրկին մոլեգնեց իմ հոգին, Ամառվա շոգին: Վերադարձդ կրկին շատ ունայն էր, խրթին, Օրերի դեմքին: Դա էր մեր սիրո ճամբան, Դա էր նորից մեզ հանգրվան, Դա էր քո ժպիտը տաք, Քո աչքորը հոգնած, Քո երազը վառված:
Հորդ անձրև, պաղ երկինք, Բաց տանիք որոտում են ինձ: Քեզ եմ տեսնում, Ես դեռ քեզ եմ տենչում, Բայց ես քեզ արդեն էլ չեմ սիրում: