Τη νύχτα, τη νύχτα είχα μάρτυρα και τ’ άστρα των φιλιών σου που έλεγες άλλη, έλεγες άλλη δε θα μπει στο κάστρο των ματιών σου. Κι όσο μου φεύγεις μακριά τόσο η φλόγα σου με καίει και με σβήνει, σαν τη θάλασσα στα βράχια με ρίχνει μοίρα μου έγινες και φεύγεις μακριά μοίρα μου έγινες… Εκεί που ο ήλιος, εκεί που ο ήλιος δεν περνά κι ούτε φεγγάρι πιάνει τον άγριο πόθο, τον άγριο πόθο τραγουδάει ό,τι αγαπάει και χάνει. Κι όσο μου φεύγεις μακριά τόσο η φλόγα σου με καίει και με σβήνει, σαν τη θάλασσα στα βράχια με ρίχνει μοίρα μου έγινες και φεύγεις μακριά μοίρα μου έγινες…
You became my destiny
I had night, I had night as a witness and the stars of your kisses that you were saying no one, you were saying that no one else will get in the castle of your eyes. And the more you’re going away the more your flame burns me and extinguishes me, like the sea it throws me on the rocks you became my destiny and you’re going away you became my destiny… There where the sun doesn’t come and neither the moon does the wild passion, it sings the wild passion what loves and loses And the more you’re going away the more your flame burns me and extinguishes me, like the sea it throws me on the rocks you became my destiny and you’re going away you became my destiny…