przez osiem minut gubisz drogę
by znaleźć ją daleko stąd
proszę ogrzej mnie
jak dawniej
przywróć
płomienne myśli
pozwól cieszyć się
drobnostkami
zapomnieć o nieuchronnym końcu
dodaj mi sił by być odpornym
zabierz z mózgu przykre obrazy
ciało wypełnij
endorfinami
może kiedyś nasze drogi przetną się
gdy będziemy płynąć kolejny raz
przez zapomniane zakamarki wszechświata
jak zbłąkane dusze przeklętych
jak człowiek ćma za kurtyną powiek
nieskończoność z boską ułomnością
kiedy znów zaświecisz
największe oszustwo będzie prawdą
i nie uśmiechnę się
choć tak bardzo chciałem w ciebie wierzyć
aporia еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1