Կիսամթոտ են էս քուչեքը, հանգիստ ոնց վերևներում, Էս տեսարանը ինձ ուրիշ մտքերա բերում, Ազատ եմ ես ու ազատ ա իմ հոգին Մենակ եմ ուզում մնամ,մարդ չկա իմ կողքին: Դանդաղ քայլեր, որ տանում ա քաղաքով, Էս էքսկուրսիայ ա, ուղղակի մի հոգով Ինձ պակասում են մենակ թևերը` [Ես երազել եմ, որ թռնեմ, տենամ վերևները] Ստեղ ինձ չեն հասկանում, ես ստիպված եմ մնում, Սաղի նման չեմ վախում, ծախվում ու կյանքս փոխում: Սաղ դիմակներով են, իսկ ես չունեմ, Դժվարա ապրել մի տե, որտե ոչ էլ ինձ ջոգում են: Մեկ-մեկ ուզում եմ քայլեմ ու քայլեմ անիմաստ, Էնքան հեռու, որ ոչ մեկին չգամ ռաստ, Կամ ուզում եմ հարբեմ ու հարբեմ անտեղի, Էնքան շատ, որ մեջս սաղ հեղեղի` Շեղի` որ մոռանամ, չհիշեմ ոչ մեկին, Որտեղ մարդիկ չեն սիրի թղթին ու կոպեկին: Ուզում եմ իրար սիր