Իմ երազների երկիրը բաց էր չորս քամիներին
ու ապրում էր լուռ ժպիտներով,
լճերի պարզ աչքերով իր նա նայում էր երկնքին
ու գրկում արևն անտառներով:
Երբ իջնում էր մութ գիշերը, անտառի մի անկյունից
երևում էր մի ճրագ դեղին.
դա վառվում էին մոմերը հեռավոր պատուհանից,
որպիսի մարդիկ չկորչեին:
Պոչավոր աստղի շողերը հայտնվում էին այնտեղ,
ուր նրան սպասում էին վաղուց,
քանի որ եթե գալիս ես, եկողին սպասող է պետք,
թե չե ի՞նչ ոգուտ կա քո գալուց:
Մենք արդեն ունենք բոլորս տխրությունը մեր բաժին,
դրանով ոչ ոք չի պարծենում
պարզապես անտառն ու լիճը, պատուհանը այն դեղին
մնացել են իմ երազներում:
Պոչավոր աստղի շողերը չքացել են պարզապես,
թողնելով ինձ լոկ մի ուղեծիր,
իմ երազների երկիրը ի՜նչ դատարկ է առանց քեզ,
եթե դ
Areg Nazaryan еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2