Τον καιρό που μ’ αγαπούσες με ρωτάς ένα πρωί στην κουβέντα μας επάνω τ’ είναι άραγε η ζωή τότε γύρισα και σού ’πα γι’ άλλους είναι το κρασί (γι’ άλλους δόξα γι’ άλλους πλούτη μα για μένα είσαι εσύ)
Τώρα που άλλαξε η καρδιά σου κι έναν άλλο αγαπάς απορείς μου λεν ακόμη η δική μου πως χτυπά μήπως τάχα σαν κι εμένα δεν είν’ άνθρωποι πολλοί (από μέσα πεθαμένοι και απόξω ζωντανοί)
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 1