Հայերու էրգիրն էր Մուշ, Մուշն էր բոլորից անուշ, Էրթանք մըր էրգիր Սասուն, Ուր քաջեր կան դյուցազուն:
Քո անունն են դրել Մուշ, Մըր պապերու քաղցր նուշ, Թուրքին մնաց հողն անուշ, Ազգին մնաց քար ու փուշ:
Հայերու էրգիրն էր Մուշ, Մուշն էր բոլորից անուշ, Էրթանք մըր էրգիր Սասուն, Ուր քաջեր կան դյուցազուն: Տարոնի դաշտավայրեր, Մուշն ու Սասուն եղբայրներ, Վասպուրական գեղանի, Քեզ ոչ մեկ չի նմանվի:
Հայերու էրգիրն էր Մուշ, Մուշն էր բոլորից անուշ, Էրթանք մըր էրգիր Սասուն, Ուր քաջեր կան դյուցազուն: