Ահա եվ վերջ...
Վերջ հարաժամ եվ հարատև:
Իբրև վերջին, փակվող մի էջ,
Եվ վերադարձ չկա արդեն:
Օ հարազատ, խզված ձայներ,
Դու իմ վերջին, վերջին աղոթք,
Բանտված հոգու արվարձաններ,
Շխթայակիր ու մենավոր:
Ահա եվ վերջ...
Սրտում անզոր մի աղաղակ,
Օ անավարտ, վերջին իմ երգ,
Դու իմ վերջին մայրաքաղաք:
Հիմա մենք ում ենք հավատում,
ՈՒր է հոգու եկեղեցին,
Մենք հախտեցինք պատերազմում
Սակայն պարզվում է - պարտվեցինք:
Ահա եվ վերջ...
Ինձ ասում է մի ձայն խորքից,
Լոկ դիմակն է հիմա խոսում
Որ խամաճիկն է ամբոխի:
Երգն այն նետն է ազատության
ՈՒ նիզակը առասպելի
Բել ոսոխին Հայկը հախթեց...
Կամ հակառակը, - երևի...
Եվ էջերն է փակում առասպելը հոգնած,
Քարացած մի արձան, պատմություն մոռացված,
Չկա սկիզբ և ավարտ այս հավերժ պայքարին,
Վերացվող ձեր
Arthur Meschian еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 2