Lyrics: Arthur Meschian -- Արթուր Մեսչյան -- Артур Месчян Music: Arthur Meschian -- Արթուր Մեսչյան -- Артур Месчян
Կավի նման, ափերի մեջ, Ինձ ճմռում է բեմը այս հսկա: Ձայնը կախվեց առաստաղից, Արձագանքի համար այլևս սիրտ չկա:Եվ վարագույրը ապակյա դանդաղ իջավ, Սեղմվեց բեմի եզրին, Եվ երգը` գոլորշու նման, Հպվեց նրան, դարձավ կաթիլ:
Հազար-հազար դեմքերի մեջ Տեսնում եմ քո աչքերը ես միայն: Ինչո՞ւ է բեմը լուսավոր, Իսկ դահլիճի շարքերը՝ աննշմար:
Մի տող, մի տուն, մի երգ` ոչինչ Սիրո մասին երբեք ես չեմ գրել, Որովհետև խենթի նման Իրականում եմ միշտ սիրել: Իբրև երազ, իբրև կարոտ, Իբրև հրաշք կապույտ երկինք, Դու մարդկային ոգու տաղանդ, Դու չես ժպտում ամեն մեկին: Հազար երգերի մեջ տանջված, Գրքերի մեջ ճզմված թիթեռ, Երեք տառից է բաղկացած Հրաշքը՝ որ կոչվում է սեր: Նա է, որ չի ներում կեղծիք, Չի ենթարկվում ժամանակին Եվ շուրթերի վրա դողում Աղոթքի պես աստվածային: Լույսն է սիրո քեզ ուղեկցում, Ամեն վարկյան ռազմի դաշտում: Սերն է, որ մեզ գուցե փրկի Կամ էլ կորցնի անապատում: Սերն է միակ տերն ու արքան, Մնացածը` ունայնություն: Նա է իմաստը այս կյանքի, Որ մեկ անգամ է շնորհվում:
Օրերը նենգ, օրերը բութ, Օրերը ստոր և անիծված, Եվ սառույցե այս ամրոցում, Նրա կրակը չի մարած: Օրեր կորուստ, օրեր նվեր, Օրեր աղոթք, օրեր առանց «Հայր մեր», Օրեր հրաշք, օրեր պարապ, Օրեր՝ երկար-երկար սատկած ձմեռ:
Օրեր նոր երգ, օրեր ոչինչ, Օրեր ընկեր, օրեր նոր թշնամի, Օրեր կնունք, օրեր ծնունդ, Ի՞նչպես ջնջեմ օրերը կորուստի:
Կավի նման, ափերի մեջ, Ինձ ճմռում է բեմը այս հսկա: Ձայնը կախվեց առաստաղից, Արձագանքի համար այլևս սիրտ չկա:
Перевод: А.Абраамяна ДНИ Громада сцены мнет меня Как глины ком гончар Прилипло эхо к потолку, Не слышу сердца крик и что ему кричал, Стеклянный занавес повис И отделил сейчас от вас меня, И песня бьется о стекло, Стекая вниз, как капельки дождя. Есть дни в тиши -- и стужи дни, Дни нагиши -- без жизни смысла дни, Дни узости -- безумства дни, Покоя дни, иль бега на износ, Есть дни тоски -- чужие дни, Запоя дни, иль жизни под откос, Есть будто лука тетива, Молитвы дни, проклятий,- все слова. Из вереницы тысяч лиц Всегда я вижу лишь твои глаза. Зачем весь свет на сцену лить? А в темноте оставлен зал. Ни строчки, ничего вообще Я о любви высокой не сложил, Лишь только у меня в душе, Что я всегда действительно любил.