Խուլ հառաչանքի ցավի մորմոքից, միշտ նույն գիշերով սահմանված չէս դու, բախտի խաղն է սա, մի դաժան վարկյան, անցիր բաց ճակատ, հայացքդ հեռու: Առեղծվածային այս կյանքի բեմին, այսօր անզիջող, խուլ լռության մեջ, վաղը դու սակայն կհասնես լույսի, եթե չկոռչես տափաստաններում, ու դառնաս անտեր:
Մեռած հույսերի, մարած հավատքի դու պահակը չէս սառ գերեզմանի: սա լոկ փոռցության քունն է, որ կանցնի միայն թե բեմի լույսը չմարի:
Չորս կողմ ալեկոծ սպառնալիք վայրի մինչ կսողոսկի քո քայլերի տակ դու գիտես ժպտալ, նյարդերդ կապի, որ չթուլանաս նախիրի առաջ:
Սա է քո ճամփան, բեռն համբերության կիսամեռ չորցած արմատից չես դու: թող քեզ հարվածեն ու մի պահ ցնծան, դու զարկդ պահիր գալիք մարտերին, ու նայիր հեռուն