Hjukse den stoltast gard i Sauherad var, - Tidi fell meg long'e, Stolt Margit var dott'ri oppå den gård, - Det er eg som ber sorgji så tronge.
Stolt Margit ho reidde seg til kyrkja å gå, Så tok ho den vegjen til bergjet der låg
Som ho kom fram ved bergevegg, Kom Bergjekongjen med det lange, kvite skjegg
Så skjenkte han i av den klårasta vin, "Drikk utor di, allerkjærasten min!"
Så var ho i bergjet åri dei ni Og ho fødde søner og døtter tri
Stolt Margit ho tala til Bergjekongen så "Må eg få lov til min fader å gå?"
"Ja, du må få lov til din fader å sjå Men du må kje vere borte hot ein time hell två"
"Eg meiner det er Margit, eg hadde så kjær Å kjære mi dotter, å er du no der!"
Men då kom Bergjekongen snøgt som ein eld "Å kjem du kje heim at til borni i kveld?"
"Fare no vel då alle i min heim no kjem eg aldri til dikkon meir"
Fra Landstads "Norske Folkeviser"[rediger] Hjuxe den stoltaste gard i Saudherad var, tida sker meg lange stolt Margit var dottri upå den gard. Det er eg som ber sorgi så trange.
Stolt Margit hon reidde seg til kyrkja at gå, tida sker meg lange, så tok hon den vegin til fjølli lag. Det var eg som o.s.v.
Og som hon no kom fram med bergevegg, tida sker meg lange, da kom bergekongin med det lange kvite skegg. Det er eg o.s.v.
Og bergekongin tukkat ein sylvforgyllte stol tida sker meg lange, set deg her stolt Margit, og kvil din fot! Det er eg o.s.v.
Så gav han hennar dei raude stakkar tvo tida sker meg lange, og lauv uti bringa og sylvspente sko Det er eg o.s.v.
Og gentunne tolv dei reidde hennar hår tida sker meg lange, den trettande sette gullkrona på. Det er eg o.s.v.
Så skenkte han i af den klåraste vin, tida sker meg lange, du teke dettin honnid og drikk stolt Margit mi! Det er eg o.s.v.
Så var hon i bergi i årinne ni, tida sker meg lange, og hon fødde synir og døttar tri. Det er eg o.s.v.
Og hon fødde synir og døttar tri, tida sker meg lange, men Gud skal vite hot eg må lid! Det er eg o.s.v.
Og Margit hon sat med sin handtein og spann tida sker meg lange, då høyrde hon Bøherads kyrkjeklokkur klang Det er eg o.s.v.
Aa no hev eg vorid i bergi i fjortan år, tida sker meg lange, no lengist eg heim til min faders gård. Det er eg o.s.v.
Stolt Margit hon talad til bergekongin så: tida sker meg lange, aa må eg no få lov til fader at gå? Det er eg o.s.v.
Aa du må få lov til din fader at sjå, tida sker meg lange, men du må 'ki vera burte att ern time hell tvo. Det er eg o.s.v.
Stolt Margit hon gekk den vegin så lång, tida sker meg lange, då høyrde hon bergekongin kom etter med hov og tång. Det er eg o.s.v.
Aa då som hon kom der gangandes i gård tida sker meg lange, hennas sære fadir ute for hennar står. Det er eg o.s.v. Eg meinar det er stolt Margit, som eg ha' så kær! tida sker meg lange, aa kære mi dotter, aa er du no der! Det er eg o.s.v.