дзе знайсці супакой вечны неба дыхаць табою хачу надакучыў мне кожнага свой хісткі позірк на рэчы
угрызаюцца ў столь думкі змые памяць чыстай вадой я чакаю пад кроплі дажджу выцягнутыя рукі
я здаецца пазнаў твой твар і свой рытм сэрца з холаду у пажар усё вакол імкнецца
ніхто нікому не патрэбны кожны беражэ сваё таннае срэбра хочацца верыць што бывае па-іншаму па-за межамі сценаў нават калі не я буду цярпець плодам дрэва твайго спець
я здаецца пазнаў твой твар і свой рытм сэрца з холаду у пажар усё вакол імкнецца
такое ж самае сонца як было ў мінулым жыцці прыліў новых моцаў непазбежнасць выпадковасцi
хопіць спрачацца позна ці рана усе атрымаюць сваё толькі каханне ад існавання адрознівае жыццё