Kara haber tez duyulur unutsun beni demişsin Bende kalan resimleri mektupları istemişsin Üzülme sevdiceğim bir daha çıkmam karşına Sana son kez yazıyorum hatıralar yeter bana
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca
Kurumuş bir çiçek buldum mektupların arasında Bir tek onu saklıyorum onu da çok görme bana Aşkların en güzelini yaşamıştık yıllarca Bütün hüzünlü şarkılar hatırlatır seni bana
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca
Kırıldı kanadım kolum ne yerim var ne yurdum Gurbet ele düştü yolum yuvasız kuşlar misali Selvi boylum senin için katlanırım bu yazgıya Böyle yazmışsa yaratan kara toprak yeter bana
Unutma ki dünya fani, veren Allah alır canı Ben nasıl unuturum seni can bedenden çıkmayınca