Bezczel - Zatrutych Uczuc won | Текст песни

• Тексты песен
• Bezczel
• Zatrutych Uczuc won

Była piękna, młoda, lat około dwadzieścia,
mimo to na psychice rysy po przejściach
los nie rozpieszcza jej, od dziecka mniej niż więcej szczęścia
tato od odejścia nie zajmuje w życiu córki miejsca.
Wychowała ją mama bez serca, żyła sama
przeżywała swój prywatny dramat,
w czterech ścianach małego mieszkania,
w którym całe życie w niedosycie - Basia,
jej mama Ania, uskuteczniała libacje alkoholowe,
latem nie ma na wakacje, zimą co włożyć na głowę,
taki obraz, młoda dama pamięta z dzieciństwa,
ale dobra dziś już ambicja trochę wyższa,
urodą obdarzona południową - śliczna,
czarne włosy, oczy, ciemna cera, potrafiła zauroczyć
niejednego hustlera, poczucie własnej wartości miała,
chciała milionera, jeszcze nie teraz dociera do niej,
że dorosła, swój los w rękach swych otwiera nowy rozdział.
Wciąż pamięta bezsenne noce, w które płakała
z braku tej miłości, której nigdy nie zaznała.
Ojca nie znała, jedyne co słyszała o nim,
to to, że sukces goni, to że ma nową rodzinę
młodszą żonę, syna, dobrze ustawioną firmę,
a przy niej nie było nikogo, kto by mógł jej podarować czasem
dobre słowo, chciała mieć kogoś, kto by dał jej trochę ciepła,
no bo w domu go nie miała i najchętniej by uciekła,
ma dosyć takiego życia i tego całego piekła,
dlatego przyrzekła sobie, że w trosce o własną osobę
obierze inną drogę, gdzieś wyjedzie na zarobek
skończy dobrą szkołę i ogarnie się ogólnie,
dzisiaj jest na stażu w biurze i mieszka na wspólnej.

Nawet gdy jesteś pewien, że wszystko jest okej,
los może być dla ciebie przewrotny z dnia na dzień.
Więc uważaj na siebie, na hajs nie rzucaj się,
bo tak naprawdę nie wiesz, co jutro spotka cię.

Stefan biznesmen, po czterdziestce, coś w ten deseń
w klubie biznesmenów on prezesem, czarnym Mesiem
wjazd pod knajpę, essel, przystawki, szampan,
homary, kawiory, deser, dzisiaj w dresie,
choć na co dzień elegancik; neseser, garniak, ogarniasz to?
Los przyfarcił, miał to co chciał, to nie żarty,
miał to auto żrą mu karty.
Sobotnia noc, ten klub 96, gdzie koks na szkle
sześciu głów stów kolumbijskiej mgle,
cały zasypany, w tle jakieś panny dwie wiją się na rurach,
dwa stoliki dalej nieśmiałe spojrzenie śle maniura,
zgadnij która. Ta sama, o której była mowa w pierwszej zwrocie,
akurat za moment kelner podał jej butelkę szampana,
wskazując na Stefana, powiedział "od tego pana"
i tak patrzyli na siebie przez chwilę, Stefan i ona,
po chwili już tańczyli ze sobą w ramionach,
nieśmiało się uśmiechała, pomyślała, że to szansa
poznać jakiegoś bogatego fajansa.
To był początek romansu, mijały dni, miesiące,
płynęły łzy, ale częściej były to pieniądze
dzikie żądze, pruderia kupowane za banknot,
jeszcze trochę młoda jest, ale lubi na bank to.
Wyższe sfery, bankiety, kolacje, prezenty, bajery, gadżety i restauracje
Dzisiaj ma to wszystko, odwróciła się jej karta,
snobów towarzystwo, cieszyła się, że ma farta.
Wszystko fajnie, ale przyjrzyj się temu pod lupą,
na to czego nie miał

Bezczel еще тексты