Hayatın tüm sırlarıyla geçti ömrüm geleceği görmeden Kader rüzgarıyla boğuştum tıpkı bir meltem gibi kimsesiz Sev, sev ki kalbinde tomurcuklar filizlensin Öfkeni bir kenara hapsedip mutluluğun yeniden filizlensin
Durma yak yüreğinden geçenleri Hayatı yaşanmaz edenleri Küçük bir dünya çizenleri Kader affetmez bu günleri Bırakmak yok öyle hayalleri Tut tutabildiğin tüm elleri Sırra kadem basma isteği çıkar aklından
Biliyordum kadere böyle boyun eğmem Kendimi ona köle edemem Yakacaksa alev alsın düşlerim Sanıyordum hayat herkese bir çaredir İzi kalmaz bir pençedir Vuracaksa izi kalsın düşlerim