je droeg weer blauw die avond in een schaduw van zwart licht er werd geen gat gedicht met de brief die je me nazond de tijd draait alles om wat eerst prachtig was wordt lelijk en wat je toen zo moeilijk vond daar denk je niet meer aan laat je me nog gaan? wat onaf was blijft wel liggen je maakt niets ongedaan
couplet: blauwe ruis in mn zien en in mn oren ik wil het niet meer horen maar het houdt nooit meer op blauwe ruis wat je had gaat nooit verloren het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op
je draagt steeds blauw die avond op het scherm in mn hoofd in de brief die je me nazond heb je niets belooft maar ook niets afgerond of aangenaam verdooft blijf ik staren naar de grond
couplet
laat je me nog gaan? wat onaf was blijft wel liggen je maakt niets ongedaan