I Ты як ахвяра сваёй жа мары Ня можаш уявіць - ёю не пражыць! На сэрцы смутак, скажы чаму так: Ты думаў аб адным, але стаў другім! Не такім як усе.
Пр: Нашы мэты, нашы мары Разбіваюцца аб хмары, Расчыняюцца ў паветры І лятуць на сустрач ветру
ІІ Нас час мяняе і сам знікае Ідзе ён параю з нашай мараю. Гады нясуцца і адгукнуцца Калісьці яны нам - адчуеш гэта сам! Адчуеш гэта сам.
Пр: Нашы мэты, нашы мары Разбіваюцца аб хмары, Расчыняюцца ў паветры І лятуць насустрач ветру Нашы сны як сон знікаюць І душа спакой губляе. Мы рамантыкамі былі, але ўсё ў сабе забілі мы.