I. Цудоўным восеньскім вечарам Я раптоўна вазьму ды памру Такім вось слабенькім знявечаным У сваім асабістым муру. Са сваёю маленькай душою З гітарай у якой няма струн Ды няхай за руку з табою Мне малітвы чытае пярун.
II. І няхай пахаваны нядоляю Я буду ляжаць ў труне Можа там я сустрэнуся з воляю Там мяне яна не абміне. Няхай восень жоўтае лісце Сыпле мне на атручаны твар Усё роўна ўжо няма выйсця Я развітваюсь з вамі, спадар!