I. Нашы сэрцы замёрзлі па зіме ад халоднае сцюжы. Мы забылі той шлях, што засцілаў я пялёсткамі ружаў.
Яна была сама сабой са мною ў параўнаньні. Я купідонавай стралой працяла ўсё каханьне.
Пр: Дажджамі асветліцца вакол абшар. Мы самі згубілі мір агульных мар. У сэрцы ізноўку цяжарам камень. Я ненавіджу гэты дзень, я ненавіджу гэты дзень!
II. Тваіх вуснаў саспелых не забыць мне ўжо а ніколі, Успамінаю далоняў цяплыню, мой маленькі анёлак.
Глядзі, усё разбіта ушчэнт і згаслі нашы свечы, А я гляджу на твой партрэт ужо каторы вечар.
Пр: Дажджамі асветліцца вакол абшар. Мы самі згубілі мір агульных мар. У сэрцы ізноўку цяжарам камень. Я ненавіджу гэты дзень, я ненавіджу гэты дзень!
III. Лёс чамусьці склаўся так, А можа хтосьці разгубіўся. І жыцця майго мастак Напэўна проста памыліўся. Не пабачыў аднаго, А вуснаў ужо было спатканьне, Не прыкмеціў маяго і тваяго... каханьня.
Пр: Дажджамі асветліцца вакол абшар. Мы самі згубілі мір агульных мар. У сэрцы ізноўку цяжарам камень. Я ненавіджу гэты дзень, я ненавіджу гэты дзень!