Нашы сэрцы замёрзьлі па зіме Ад халоднае сьцюжы. Мы забылі той шлях, што засьцілаў Я пялёсткамі ружаў.
Яна была сама сабой Са мною ў параўнаньні. Я купідонавай стралой Працягла ўсё каханьне.
Рэфрэн:
Дажджамі асьветліцца вакол абшар. Мы самі згубілі мір агульных мар. У сэрцы ізноўку цяжарам камень- Я ненавіджу гэты дзень! Я ненавіджу гэты дзень!
Тваіх вуснаў сасьпелых не забыць Мне ўжо аніколі. Успамінаю далоняў цяплыню, Мой маленькі анёлак.
Глядзі ўсё разьбіта ўшчэнт І згасьлі нашы сьвечы, А я гляджу на твой партрэт Ужо каторы вечар.
Рэфрэн.
Лёс чамусьці склаўся так, а можа хтосьці разгубіўся. І жыцьця майго мастак, напэўна, проста памыліўся- Не пабачыў аднаго, а вуснаў ужо было спатканьне; Не прыкмеціў тваяго і маяго каханьня.