Сто разоў сабе казаў – Даволі хопіць! Стань адным з іх! Патанулі мары бы ў балоце, Шмат хто так знік. Я хлапчуком марыў пілотам быць… Прэч ад вінта, пайду на ўздым Буду па небу плыць!
Раптам знікла ўсё, і не заўважыў Было.., Прайшло… З мараў толькі нуль. Колькі ўжо разоў мне кажуць "Кінь ты ўсё!" Стаць адным з іх – прасцей за ўсё, стары! Так міліярд, такіх міліярд У дрыгве балотнай знік.
[Прышчапіць]: Праз туманы і праз дым Чалавечы праз натоўп Я ўсёроўна йду на ўздым Назаўжды! Наадварот!
У кнігах я чытаў, што ў жыцці паўно прыгодаў Подзьвігаў, спраў… Як той герой – шчаслівым буду год ад году, Так маляваў… Стаць адным з іх – прасцей за ўсё, стары! Прэч ад вінта! ідзі на уздым! Ад тых, хто у балоце знік!