Escota petit, jo que’t voi condar ua istuèra Istuèra d’aquèstra tèrra Las aurelhas e los uelhs ubèrts Mainat, audir que cau Còp èra a lua plea Lo conde de Cama Crusa
Au som de las montanhas, montanhas pirenèus Tot au près deu cèu, a la purmèra nèu Um monstre deus hastians, que s’a pergut la cama La cama de córrer, de per tota la plana
L’espiar maishant, suu jolh l’uelh ubèrt Avisatz-ve se la jamèi vedetz
Cama crusa! La paur deus aulhèrs e deus mainats tamben Atencion petit que’t gaharà lo ser E tu esbarrit que t’empòrta a la nuèit Siatz charmants, demoratz au lheit Cama crusa!!!
La hilha deu rèi que’s volè maridar A un praule hèr qui èra misician Lo pair que l’ave causit un prince ric De malur qu’avè plorava mei que chic
A nuèit la hilha que s’ei escapada Mala sòrta que se l’a crotzada
Um vielh bohèmis un dia de mercat Ua bèra pora que s’avè panat Tota la jornada que s’estujè plan Esperar lo ser entà’s har desbrembar
A nuèit que s’en torna tà la rotlòta Mala sòrta que se l’a crotzada