Είναι κάτι στιγμές που με πιάνει μια φρίκη Όλα γύρω μου μοιάζουν τόσο ασφυκτικά Μια πίεση νιώθω, μια ανάγκη να φύγει Η μιζέρια αυτή που με κυνηγά...
Και θέλω να 'χω ένα μικρόφωνο μπροστά μου Και να φωνάξω όσο μπορώ πιο δυνατά Να βγει από μέσα μου ένα ξέσπασμα μεγάλο Και η καρδιά μου πάλι να χοροπηδά!
Και είναι κάποιες μέρες που με πνίγουν στ' αλήθεια Ένα χάος με τυλίγει καταθληπτικό Θέλω κάποιον να βρω μα δε βρίσκω κανέναν Έναν φίλο που στα λόγια του θα χαθώ
Και θέλω να 'χω ένα μικρόφωνο μπροστά μου Και μια μπάντα που να παίζει ροκ εντ ρολ Μια μουσική που να γεμίζει τα κενά μου Όπως τα πνίγει μια μπουκάλα με αλκοόλ