Luister duisternis, mijn vriend Waaraan heb ik het verdiend Dat ik telkens in mijn dromen Dezelfde angst moet tegen komen En het visioen dat mij bedreigd En 'k iedere nacht weer verwacht Met het geluid van stilte
In iedere droom loop ik alleen Door straten zonder einde heen Onder een kille straatlantaren Sta 'k in de donkere nacht te staren Tot ik verblind wordt door een flits in mijn gezicht Neonlicht En ik hoor 't geluid van stilte
En dan zie ik telkens weer Tienduizend mensen, misschien meer Zonder iets te zeggen fluisteren Horen maar naar niemand luisteren Liedjes schrijven die geen sterveling zingen wil Het blijft stil Ik hoor alleen de stilte
Vreemd dat ik het nu pas weet Dat stilte in mijn hersens vreet Zijn mijn woorden niet te horen Gaan mijn gebaren soms verloren Want mijn woorden vallen als de regen stil Zonder wil Echo van niets dan stilte
En men is bang van elk gebod Van de hoge neongod En aan alle kanten preken Lichtreclames als een teken Dat de woorden van profeten op de schuttingen staan Als vermaan Er rest alleen de stilte...