yoksun,yine varligim surunuyor sensizligim bilinmiyor sen gittin gideli ellerim hep titriyor kalbim bu acıyı saklıyor
yillar sonra bile hic kimseye soyleyemedim bu sevdayi kalbime gömdum ve sen öldün simdi eşim dostum beni hastayim saniyor yastayim hiç kimse bilmiyor
seni son gordugum yerde yillar sonra o gun geldi yine aklima bu kez bir elimde kizim icimde firtina göçüp gittigin o yol da
sen varmissin gibi her gece isigi kapatmadim gel görki ben hala yokluguna alisamadim simdi eşim dostum beni hastayim saniyor yastayim hiç kimse bilmiyor
çok zor o kadar yıl sonra itiraf etmek bu aşkı bertaraf etmek bu kez sana söyleyecek ne cok sey vardı isterdim bak unutmadım demek
yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim sen öldün ben bu sevdayı kalbime gömdüm şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor yastayım hiç kimse bilmiyor
bugun doğum günün yanında değilim bu yüzden hiç iyi değilim yaşlandım artık bıraktığın gibi değilim üstelik bir kizim var evliyim
yıllar sonra bile hiç kimseye söyleyemedim bu sevdayı kalbime gömdüm ve sen öldün şimdi eşim dostum beni hastayım sanıyor yastayım hiç kimse bilmiyor
sen varmışsın gibi hergece ışığı kapatmadım hastayım hiç kimse bilmiyor..