De Kift (7 / 2006) - De Dis (Марина Цветаева) | Текст песни и Перевод на русский

• Тексты песен
• De Kift (7 / 2006)
• De Dis (Марина Цветаева)

Soundland Pub - Лучшая Музыка
► https://vk.com/soundland_pub

Слова - Марина Цветаева

Aldoor herhaal ik 't eerste vers
en heb het aldoor weer verbeterd:
"Ik heb vandaag gedekt voor zes."
Was je de zevende vergeten?

Gezessen is 't droefenis.
Op de gezichten - stromen regen.
Hoe kwam het dat jij voor deze dis
de zeven niet hebt vol gekregen?

De gasten is het droef te moe,
't karafkristal staat overbodig.
Hun is het droef, jij zelf bent droef
en droefst van al de ongenode.

In 't vale licht voelt geen zich wel.
Ze talen niet naar drinken, eten.
Hoe kan 't dat jij je hebt verteld?
Hoe kon je het getal vergeten?

Hoe kan 't dat jij niet vatten zou
dat deze zes (twee broers, als derde
jij zelf, je ouders en je vrouw)
sinds ik besta er zeven werden!

Aldoor herhaal ik 't eerste vers
en heb het aldoor weer verbeterd:
"Ik heb vandaag gedekt voor zes."
Was je de zevende vergeten?
(2x)

Jij schrijft: voor zes gedekt heb ik.
Moet de aarde soms op zes gebouwd zijn?
Eer dan bij levenden vogelschrik
wil ik een spook zijn bij de jouwe,

Als een dief, verdekt,
O - zonder één ziel aan te stoten! -
schuif ik aan voor niet gelegd bestek
als zevende en ongenode.

Aldoor herhaal ik 't eerste vers
en heb het aldoor weer verbeterd:
"Ik heb vandaag gedekt voor zes."
Was je de zevende vergeten?

оригинал:

Я стол накрыл на шестерых...

Всe повторяю первый стих
И всe переправляю слово:
– "Я стол накрыл на шестерых"...
Ты одного забыл – седьмого.

Невесело вам вшестером.
На лицах – дождевые струи...
Как мог ты за таким столом
Седьмого позабыть – седьмую...

Невесело твоим гостям,
Бездействует графин хрустальный.
Печально – им, печален – сам,
Непозванная — всех печальней.

Невесело и несветло.
Ах! не едите и не пьете.
– Как мог ты позабыть число?
Как мог ты ошибиться в счете?

Как мог, как смел ты не понять,
Что шестеро (два брата, третий –
Ты сам – с женой, отец и мать)
Есть семеро – раз я на свете!

Ты стол накрыл на шестерых,
Но шестерыми мир не вымер.
Чем пугалом среди живых –
Быть призраком хочу — с твоими,

(Своими)...
Робкая как вор,
О – ни души не задевая! –
За непоставленный прибор
Сажусь незваная, седьмая.

Раз! – опрокинула стакан!
И всe. что жаждало пролиться, –
Вся соль из глаз, вся кровь из ран –
Со скатерти — на половицы.

И – гроба нет! Разлуки – нет!
Стол расколдован, дом разбужен.
Как смерть – на свадебный обед,
Я – жизнь, пришедшая на ужин.

...Никто: не брат, не сын, не муж,
Не друг – и всe же укоряю:
— Ты, стол накрывший на шесть – душ,
Меня не посадивший – с краю.