Марылі аб сьвеце, Крочылі ўначы. Сноў нашых нябёсы Заглынулі дым. Сьмецце ўзняўшы, вецер Крыкам прышлых зграй Кажа мне, каб я кахаў Дзён апошніх рай.
Chorus: Попел ! Забіты жах. Апошні шлях да мар, надзей... Вольнасць ! А што было... Заглыне ўсё Узыходзячы дзень.
Здрышануўшы цела Вузкай паласой, Гэты погляд зробіць сьлед, Заліты крывёй. Змрочна аглядзеўшы Пыл зламаных крыл, Крохкія нябёсы зноў Дню складаюць гімн.
Chorus
Дзень як дзень і ноч як ноч, Толькі штосьці гоніць прэч Розум і прытомнасць. Бей ! Калаціся ў вочы злей ! Я цябе не бачу. Не ! Пакідай крывавы сьлед ! Я па ім цябе знайду, Я праз смерць цябе люблю.
Легкакрылы і нямы. Не забіты, не жывы. Страціў густ, згубіў імпэт У коле здрады, браку мэт.
Зрок ці змрок ? Чаго чакаць ? Згінуць прэч У бязмежную ноч !