Sjedim u fotelji gledam u prazno budim se uzivam u slici nepoznatog lica sjecam se mislima daleko prolazim gradom cudim se umorna od svega promatram ljude skrivam se
Uzaludno trazim razlog da se smirim varam se ogledala su ista vidim samu sebe mrzim se usamljena lutam nemirnih snova gubim se izmicem u mraku nestajem polako bojim se
Ref. 2x Ne moze ostati tako dosadne zivotne price ja se borim polako ne zelim postati dio refrena