Μείναμε μόνοι και άδειοι οι δρόμοι αυτά είναι δάκρυα ή σταγόνες βροχής; ο χρόνος παγώνει το ψέμα τελειώνει ατέλειωτες οι ώρες σιωπής ο κόσμος μου λιώνει και δεν κατορθώνει να βρει σε εμάς λογική,δεν θέλω ν αφήσω ότι χτίσαμε πίσω σε μία κακιά μας στιγμή
Μες τα μάτια σου κοιτώ τι μας έμεινε να δω τι παλεύει να σωθεί τι για πάντα έχει χαθεί
Μες τα μάτια μου κοιτάς ξέρω μέσα σου ζητάς κάποιος να σπάγε να πει…
Δεν σ αφήνω, δεν σ' αφήνω απ τα μάτια μου τόσες ώρες σιωπής,τσαλακώνω τα αγκάθια μου μην πληγωθείς, δεν σ' αφήνω απ τα μάτια μου τέτοια νύχτα βροχής και σου δίνω τα χάδια μου να ζεσταθείς
Μίκρες αλήθειες δικές μας συνήθειες στοιχειώνουν τον κόσμο μου σε κάθε στιγμή, οι ώρες αργά περνούν και μοιάζουνε ίδιες ο χρόνος μου μοιάζει σαν να λείπεις εσύ