Восень. Верасень. Панядзелак. Ранак. Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны. Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны, Таму што, бляць, восеня, панядзелак, ранак.
Пачатак тыдня. Праца чакае. Ранак. Падворак. Шэрасьць у радкі. У рваных кішэнях маіх нагавіцаў, Засталося поў тыдня да палучкі.
Восень. Верасень. Панядзелак. Ранак. Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны. Я абудзіўся не цьвярозы ня п’яны, Таму што, бляць, восеня, панядзелак, ранак.
Чарговы дзень без пераменаў, яшчэ адзін дзень крок за крокам Без пераменаў у чаканьні рэпрэсій, на белых кухнях з эўрарамонтам.
Зноўку размовы замест супраціву. Зноў, вочы баязьліўцаў нязгодных. Кожны з іх чакае, на перамены, Алеж нічога для гэтага ня зробіць.
Навокал здыхае нешта безпаваротна. А сэрца таміцца пад белай кашулей. Я, бля, іду скрозь сьвет ліхтароў, Уздоўж старой паламатае бардзюры. Такі самы, нічым ня горшы, ня лепшы, Як навокал, суайчыньнікі па хатах. Пагрызены дэпрэсіяй і адзінотай, Нічога новага тая самая здрада. Аааа сука