Το λαϊκό το καφενείο
έχει μια πόρτα που όλο τρίζει
κι από το τζάμι μπαίνει κρύο,
που μας θερίζει.
Όλες τις μέρες είναι άδειο,
τις Κυριακές κάργα ως στη σκάλα,
γιατί ανοίγουμε το ράδιο
κι ακούμε μπάλα.
Οι τακτικοί του οι πελάτες,
ο χωροφύλακας ο Αντρέας,
πέντε-έξι άνεργοι εργάτες
και ο κουρέας.
Κι εγώ που λες παιδάκι πράμα,
ποτέ ταμπής, πότε γκαρσόνι,
χρόνια να καρτερώ το θάμα,
που με ζυγώνει.
Dimitra Galani еще тексты
Оценка текста
Статистика страницы на pesni.guru ▼
Просмотров сегодня: 3