Σπασμένο καράβι, να 'μαι πέρα βαθειά έτσι να 'μαι με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά να κοιμάμαι
Να 'ναι αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική γύρω γύρω με κουφάρι γυρτό και με πλώρη εκεί που θα γείρω Σπασμένο καράβι, να 'μαι πέρα βαθειά έτσι να 'μαι με δίχως κατάρτια, με δίχως πανιά να κοιμάμαι Να 'ναι η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά έτσι να 'ναι και τα βράχια κατάπληκτα και τ' αστέρια μακριά να κοιτάνε Δίχως χττύπο οι ώρες, και οι μέρες θλιβές δίχως χάρη κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές το φεγγάρι Έτσι να 'μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό έτσι να 'μαι σ' αμμουδιά πεθαμένη και σε κούφιο νερό να κοιμάμαι Να κοιμάμαι
Разбитым кораблем Быть мне далеко глубоко Так мне быть Без мачт, Без парусов Спать. Быть вокруг пенному краю И побережью мертвецкому Вокруг, С каркасом покосившимся И с носом там Где я лягу. Быть морю безжизненным И рыбам мертвыми Так быть И скалам изумленным И звездам далеким Смотреть. Без удара часы И дни печальные Без радости, И такая пустая и не подвижная Ночами немыми Луна. Так мне быть кораблем Разрушенным, мертвым, Так мне быть, На пляже умершем И в застойной воде Спать.